Kur’an’dan Sorguya Çekileceğimiz Gün…
Zaman hızla akıyor, insan unutuyor. Ama Kur’an unutmuyor… Bir gün, tüm hakikatler bir bir ortaya döküldüğünde; insanın dilini, elini, gözünü konuşturacak olan kitap işte budur, Kur’an…
“Şüphesiz o (Kur’an), sana ve kavmine bir öğüttür; ve yakında ondan sorguya çekileceksiniz.” (Zuhruf, 44)
Bu ayet, her Müslümanın yüreğine bir sarsıntı gibi inmelidir. Çünkü burada yalnızca bir uyarı değil, ilahi bir hakikat vardır. Kur’an sadece okunmak, süslenmek veya hatimle bitirilmek için değil; yaşanmak ve yaşatılmak için indirilmiştir.
“Yakında ondan sorguya çekileceksiniz…” Ne muazzam bir ifade! Düşünün ki, dünya mahkemelerinde bile bilmediğin bir yasadan sorumlu tutulmazsın. Ama Kur’an, insana “bilmeme” lüksü bırakmaz. Çünkü Allah (cc), bu kitabı göndererek insanı bilgilendirmiş, uyarmış, sorumluluk yüklemiştir.
O gün, ellerimize verilen Kur’an’ın kapağı kapanmayacak; tam aksine açılacak… Ve her bir ayet, bizim hayatımızdan bir karşılık isteyecek. Namaz emrinin gereğini yaptın mı? Zulme karşı durdun mu? Helali haramdan ayırdın mı? Kalbini şirkten arındırdın mı? İşte o gün Kur’an, sadece bir kitap değil, şahit olacak.
Bugün Kur’an, evlerimizde en yüksek raflarda; ama kalplerimizde en dip köşelerde duruyor. Dillerimiz tilavetle meşgul, fakat amellerimiz suskun. Oysa ayet diyor ki: “O sana ve kavmine bir öğüttür.” Yani, Kur’an’ı ilk muhatap alan sadece Resulullah değil; biziz, onun ümmetiyiz. Bu ümmetin şerefi, Kur’an’a tabi olmasıyla ölçülür.
Kur’an’ı okuyan değil, onunla düşünen kurtulacak. Hükmünü bilen değil, hükmüyle yaşayan aklanacak. Sorgudan alnımızın akı ile çıkmanın tek yolu, Kur’an’ı hayatın merkezine koymaktır.
Zuhruf 44. ayet bize adeta şunu söylüyor: “Bir gün bu Kitap seni bulacak.” İster yüzünü çevir, ister kulaklarını tıka; hakikat seni bekliyor. İnsan Kur’an’dan uzaklaştıkça, kendinden uzaklaşır. Çünkü Kur’an, insanın gerçek kimliğini hatırlatır. Yeryüzünün halifesi, emaneti taşıyan, sorumlulukla imtihan edilen bir kul. Onu terk eden, aslında kendini terk eder.
Bir gün Kur’an bize soracak: “Ben sana indirilmiştim, sen ne yaptın benimle?” O gün, sözler değil, ameller konuşacak. İşte bu yüzden bu ayet, sadece bir uyarı değil, yaşayanlara son çağrıdır. Kur’an, bize hesap günü unutturulmasın diye gönderilmiştir. Biz de onu yalnız okumakla değil, hayatımıza nakşetmekle görevliyiz.
Çünkü en sonunda, herkesin önüne tek bir kitap konacak. Ve her nefis, o kitaptan sorguya çekilecek…
